Zanim kupisz mopsa – pytania i odpowiedzi

 

Jeśli nie chcemy adoptować psa lecz kupić i wychować od szczenięcia, należy poszukiwać hodowli, która jest na liście Związku Kynologicznego w Polsce pod patronatem FCI. Dlaczego? Tylko wtedy możemy mieć pewność, że nie mamy do czynienia z pseudohodowlą zarabiającą na bezmyślnej reprodukcji psów. Jest to istotne, ponieważ gwarantuje nam czystość rasy i minimalizuje ryzyko zachorowań psa w życiu dorosłym.

Dolegliwości związane z oczami zazwyczaj wymagają aplikacji kropel i maści. Natomiast te wynikające z zespołu brachycefalicznego poddaje się zabiegom chirurgicznym korekcyjnym. Jeśli mowa o czach, w internecie krążą dość drastyczne informacje na temat „wypadania oczu” u mopsa, co wyjaśnione jest dość obszernie w tym artykule: Czy to prawda, że mopsom wypadają oczy?
Z kolei o rogowaceniu naskórka, co najczęściej objawia się na nosie, wszystko szczegółowo opisane jest tutaj: Czy Twój mops ma popękany nos? HIPERKERATOZA.

Podkreślam, że dolegliwości z listy, to dolegliwości, którymi mops jest obciążony genetycznie. Nie zmienia to faktu, że może zachorować na inne choroby. Tego żaden właściciel psa nie jest w stanie przewidzieć.

Mops ma kilka punktów w swojej budowie, na które trzeba zwracać szczególna uwagę i je uważnie kontrolować. Do najważniejszych więc zabiegów należą:

a) pielęgnacja oka – mopsie oczy ze względu na swoja wypukłość, narażone są na nadmierne przesuszanie i podrażnienia. Należy je przynajmniej raz w tygodniu przemywać zwykłym płatkiem kosmetycznym nasączonym np. wywarem ze świetlika, który dla oka ma działanie wręcz zbawienne.

b) pielęgnacja fałdy nosowej – w fałdzie nad nosem zbierają się same bakterie i zarazki, resztki jedzenia, kurz i brud z zewnątrz. Aby więc nie dopuścić do zapaleń i podrażnienia skóry, należy te fałdę czyścić. Jest to bardzo proste. Cały proceder i wskazówki opisaliśmy tutaj: Jak pielęgnować mopsią fałdę nosową?

c) pielęgnacja nosa – mops jako molos może być narażony na rogowacenie naskórka. Zazwyczaj występuje ono na nosie choć zdarza się też na opuszkach łap. Nie jest specjalnie groźne ani zaraźliwe w stosunku do innych psów, co jedynie uciążliwe i czasami bolesne dla psa, jeśli jest zaniedbane i zignorowane. Suchy i popękany nos jest pierwszym objawem i tutaj opisane zastało jak się tym zająć: Czy twój mops ma popękany nos?

Każdego psa należy karmić odpowiednio do jego wieku, rasy, wagi, aktywności i kondycji zdrowotnej. Trochę dużo tych wytycznych, prawda? Ale to nie jest nic skomplikowanego. Dojrzałego i zdrowego mopsa można karmić zarówno sucha karmą, jak i jedzeniem przyrządzonym przez nas samych albo barfem.
W kwestii suchej karmy warto pamiętać, że powinna być możliwie najlepszej jakości i wnikliwie przeanalizowanym składem. Odnośnie jedzenia domowego należy pamiętać, że pies jest mięsożercą i to powinna być podstawa w jego diecie. Do tego warzywa oraz suplementy. To tylko najprostszy mix. Natomiast jeśli chodzi o barf – cóż, to obiektywnie najzdrowsza forma żywienia psa i warto ją rozptarzyć. Jedno jest pewne, dieta gotowana i barf wymagają pewnego zaangażowania na poczatku, aby nauczyc się poprawnie bilansować posiłki.

Ciężko określić cokolwiek w tej kategorii. Jest to bowiem ściśle związane ze sposobem żywienia jakie zdecydujemy się zastosować. Jeśli ma być to sucha karma, to łatwiej jest o kalkulację. Wyliczamy ile pies zjada dziennie i ile kosztuje kilogram karmy, którą mu podajemy – otrzymujemy wynik dzienny.  Wszystko zależy od cen karmy i rozważnego dawkowania. Jeśli chodzi o surowe mięso i jedzenie naturalne, warto gotować raz na kilka dni / przygotowywać mięso raz na miesiąc i np. mrozić. Podliczyć ceny składników, które zużyliśmy do ugotowania obiadu / ilość podanego surowego mięsa oraz ile dziennych porcji / gram z tego nam wyjdzie.

Z pewnością można się spodziewać ogromnego przywiązania, ciągłej obecności mopsa przy nas, tęsknoty i radości. To też wbrew pozorom bardzo energiczna rasa, lubiąca aktywność i zabawy, zwłaszcza z człowiekiem. Mopsy są też niezwykle charakterne, cwane i inteligentne. Z nawyków niemalże wpisanych w geny tej rasy można przytoczyć intuicyjne wchodzenie na łóżko, którego ciężko mopsa oduczyć. Poza tym wiodą czasem „kotowate” życie – są indywidualistami, lubię wylegiwać się na podwyższeniach (oparcia kanap, foteli), nieustannie obserwują.

Mops nie śmierdzi, chyba że ma problemy z uszami lub skórą. Zdrowy pies ma swój specyficzny „zapach psa”, a właściwie sierści oraz skóry. Nie jest to jednak smród, to jego naturalny zapach. Dla niektórych jest on nieprzyjemny, więc to kwestia subiektywna.

Tak. I tutaj przyznać trzeba otwarcie, że nie ma od tego zjawiska specjalnego odpoczynku, ponieważ mopsy gubią sierść przez cały rok. W tym celu należy zaopatrzyć się w dobry odkurzacz oraz sprzęty do skutecznego usuwania martwego włosa. A przede wszystkim w cierpliwość. Można też wspomagać kondycję mopsiego włosa dietą, więcej tutaj: Czym wzbogacać dietę liniejącego mopsa? Z tego względu, posiadanie psa tej rasy zdecydowanie odradza się osobom pedantycznym.

Należy sobie odpowiedzieć na pytanie, ile to jest „dużo”? Jeśli to ustawowe 8h, doliczając czas na dojazd i powrót – to raczej tak. Większość ludzi przecież pracuje i niekoniecznie ma kto z mopsem wyjść w południe. Bardzo istotnym elementem jest jednak, aby przed pracą i po powrocie z niej, zająć się swoim psem. I nie oznacza to rzucenia mu miski z karmą oraz odbębnienia krótkiego spaceru. Mops cierpliwie czeka na nas ponad 8h podczas naszej nieobecności, więc należy mu się nasza uwaga. Zabawa i przytulenie. Dobry posiłek i porządny spacer. Jeśli z kolei pracujemy na zmiany 12-godzinne i nie mamy nikogo (członek rodziny, partner), kto codziennie zajmie się psem kiedy nas nie ma, nie powinniśmy mieć żadnego psa. Jest to kategoryczna męczarnia dla zwierzęcia. I nie chodzi tylko o spacery, ale o to, że pies który spędza w cały dzień samotnie w domu, to pies nieszczęśliwy i na drodze ku depresji.

Mops jest kompaktową rasą. Nie zajmuje dużo miejsca w domu. Zaledwie 30-35cm w kłębie. Zwykła przestrzeń standardowego mieszkania w bloku jest dla niego wystarczająca, nawet do biegania i zabawy w domu, kiedy pogoda nie sprzyja. Podobnie z wyjściem na spacery. Jeśli mieszkamy w centrum miasta, to mopsik zadowoli się zielenią miejską, małym parkiem, miejskim wybiegiem dla psów. Ale to nie znaczy, że nie jest miłośnikiem większych przestrzeni, aktywności na zewnątrz, biegania i dłuższych spacerów! Więcej szczegółów na ten temat można przeczytać tutaj: Częstotliwość i długość spacerów z mopsem.

Jego aktywność co prawda jest spora, ale na krótki dystans. Więc bieganie po lasach, jazda rowerem, wycieczki w góry – są możliwe, ale z rozsądkiem i nie do przesady. Nasi fani wysyłają nam wiele zdjęć na dowód mopsiej aktywności sportowej. Jednak z uwagi na budowę ciała i utrudnioną wydolność oddechową, mopsy raczej nie są typem ekstremalnego sportowca – a już na pewno w przypadku nadwagi. Ogólna aktywność natomiast wskazana jak najbardziej! Spacery po parku, zabawy i treningi na łące, czy spokojny długie wędrówki po lesie. Nie należy jednak mopsów przemęczać. Jest to dla ich zdrowia raczej niebezpieczne. Należy zrozumieć, że jest to rasa do towarzystwa w codziennym życiu, a nie w sportach wyczynowych.

Z reguły tak. Jeśli nie stwierdzono żadnych zaburzeń (np. agresji) – co zdarza się rzadko – i pies ma wzorowy charakter, to będzie doskonałym towarzyszem i milusińskim całej rodziny. W przypadku jednak zaburzeń – to tak jak z każdym psem – trzeba dzieci mieć na oku, a z psem pracować pod okiem behawiorysty jeśli samemu nie daje się rady rozwiązac problemu.

Tutaj nie udzielę odpowiedzi, ponieważ to kwestia bardzo subiektywna. Niektórym coś bardzo przeszkadza, a inni widzą w tym coś uroczego. Jak na przykład chrapanie. Więc aby nie poddawać tej kwestii ponownej analizie i nie powtarzać się, odsyłam do artykułu powstałego na podstawie wad i zalet przytoczonych przez użytkowników na naszym forum. Obszerny tekst, który z pewnością wszystko rozjaśni: Wady i zalety mopsa.

Aby jeszcze bardziej przybliżyć mopsią naturę, polecam również artykuły:

– Mopsia pijawka, czyli nieusuwalny przyjaciel – o zachowaniu mopsa w codziennym życiu,

– (Nie)towarzyski mops – o stosunku mopsa do innych psów,

– Kompaktowi miłośnicy podróży – o tym jak wyglądają podróże z mopsem.

14. Czy mops jest leniwy, czy to typ kanapowca?

To, że mops jest zwierzęciem ceniącym sobie wygodę nie oznacza, że jest kompletnym leniwcem. I choć jego zapotrzebowanie na ruch bywa mniejsze w porównaniu do innych ras, to jest bardzo energicznym psem i lubi ogólny ruch. W większości przypadków, to nieodpowiedzialni właściciele i ich tryb życia powodują, że mops staje się leniwy. Ograniczają im spacery, przekarmiają i traktują jak ozdoby. Mopsy dużo śpią – może stąd podejrzenia o lenistwo. Wynika to jednak z tego, że nie są brojnymi zwierzętami i nie absorbują właściciela bez końca skacząc w kółko i prosząc o zabawę. Kiedy więc są same w domu lub nie okazuje się im zainteresowania, potrafią po prostu grzecznie spać.