Mopsia starość – kiedy przychodzi i jak o nią dbać?

Mopsy są zaliczane do ras długowiecznych. Oznacza to, że żyją od 10 do 12 lat. Nie jest to jednak regułą, ponieważ wielu hodowców spotkało się z mopsami mającymi np. 16 lat. Długość życia tej rasy jest zależna nie tylko od warunków w jakich jest hodowana, wychowywana, czy też od jedzenia jakie dostaje. W bardzo dużej mierze zależy również od kondycji psychicznej, jaką pies ma mieszkając z nami pod jednym dachem. Nieszczęśliwe, samotne i zaniedbane pod względem emocjonalnym psy mogą żyć krócej.

Poniżej znajduje się tabela wiekowa mopsa, opracowana przez Stanisława Kuchlewskiego. Na jej podstawie możemy dokładnie określić „człowieczy” wiek naszego mopsa.

 

Na każdy kolejny rok życia mopsa przypadają 4 lata życia ludzkiego. Można w ten sposób łatwo wykalkulować, że taki 16-letni mops jest porównywalny wiekiem do sędziwego osiemdziesięciolatka. Objawy starzenia się mopsa występują jednak wcześniej, niż u ludzi – jeśliby sugerować się tabelą. I w dużej mierze jest to kwestia indywidualna każdego psa, na co my jako właściciele mamy również duży wpływ.

Pierwsze oznaki starzenia się: siwienie pyska, czy też utrata siekaczy, mogą wystąpić u mopsa już w wieku trzech lat. Reszta objawów: zaćma starcza, odcienie szarości w na soczewkach oczu, wyraźnie zmniejszona ruchliwość, brodawki na skórze – pojawia się zazwyczaj około 8 r.ż. psa. Tak więc przeliczając na lata ludzkie, mops zaczyna być staruszkiem w wieku 48 lat.

JAK DBAĆ O MOPSIEGO STARUSZKA?

Wiekowy mops musi przede wszystkim dostawać inną karmę, choćby ze względu na brak siekaczy. Można zaopatrzyć się w gotowe karmy przeznaczone dla starych psów lub też, jeśli pies jest na diecie „domowej”, mielić posiłki aby ułatwiać mu przełykanie. Stare mopsy mają również gorszą przemianę materii, tak więc składniki posiłków powinny być raczej lekkostrawne. Niemożność dobrego przeżuwania u mopsa wcale nie idzie w parze ze spadkiem apetytu i łakomstwa, więc trzeba być ostrożnym w tej kwestii.